Ετικέτες
…Η ιστορία έχει ως εξής, λοιπόν, είπε η Μάγια, Πρέπει να καταλάβεις, είπε η Μάγια, πως Εκείνος είχε δει κάποτε όλα τ’ άστρα να πέφτουν και να γίνονται σκόνη, Σκόνη ξέρεις τι σημαίνει; ρώτησε η Μάγια, Πρέπει να αντιληφθείς ότι τα μάτια του ήταν για καιρό προσηλωμένα σε αυτή την κινούμενη σκόνη, Έχεις κοιτάξει ποτέ βαθιά στο βλέμμα; συνέχισε η Μάγια, πώς πετρώνουν τα μάτια μπρος στο φως, είναι απλό, είπε η Μάγια, Η Όραση είναι Μνήμη Τύφλωσης, είναι κάτι σαν κατάρα! φώναξε η Μάγια, είναι κατάρα να φοβάσαι τα παραμύθια, αλλά τι σου λέω τώρα, είπε η Μάγια, Πρέπει να πιστέψεις πως υπάρχει για τον καθένα ένα παραμύθι που δεν γίνεται σαν άστρο σκόνη.
«Δεν βοηθάς τον ακροατή σου, Μάγια», απάντησα. «Η ιστορία, καταπώς εγώ θυμάμαι ήταν η ακόλουθη»:
Ο Βασιλιάς έζησε πλάι στην Ασιάτισσα Βασίλισσα νομίζοντας πως ήταν ο υπηρέτης της [ενώ εκείνη δούλευε μόνο και μόνο για να δει, να δει το χαμόγελό του να σπάει πέτρα].
[Startrust]
Υγρ. 1.: Η Μάγια διατελεί βασίλισσα σ’ ένα άσημο χωριό.
Υγρ. 2: Η ιστορίες είθισται να στηρίζονται σε παρεξήγηση.
Υπάρχει μια αιθιοπική παροιμία που λέει:
Μέσα στο σπίτι, ο άντρας είναι ο νόμος, και η γυναίκα η κυβέρνηση…
(Εννοώντας προφανώς, οτι η κυβέρνηση ψηφίζει τους νόμους)
Καλημέρα καλή μου…
Ναι βρε ποιήτριά μου, ναι Ευτυχία πρέπει να το πιστέψεις πως υπάρχει για τον καθένα ένα παραμύθι που δεν γίνεται άστρο σκόνη…το λέει το Ρουλιώ και δεν το πιστεύουνε. Θα λέω τώρα ότι το λέει κι η Ευτυχία:)
Artanis, καταπληκτικό σχόλιο! Φαντάσου ο νόμος να είναι η θανατική καταδίκη… Τι σόι κυβέρνηση στις μέρες μας και στα εδάφη μας θα τον εφάρμοζε?
Άμα το λέει το Ρουλάκι να το πιστεύουνε! Βέβαια… τι να πω κι εγώ, δεν ξέρω σε τι να πιστέψω. Ήξεις αφήξεις… τι γλυκιά που είσαι πάντως!
Καλησπέρα Ευτυχία…
Γεια και χαρά σου, Artanis!
Η όμορφιά των πραγμάτων, βρίσκεται στην ισορροπία.
Υπηρέτες και βασιλιάδες μαζί πρέπει να είμαστε.
Να υπηρετούμε και να βασιλεύουμε ο ένας τον άλλο.
Και αυτό γίνεται με συνεργασία.
Η έκφραση «βλέπω το χαμόγελο να σπάει σαν πέτρα» μου φάνηκε αρνητική.
Ίσως να κάνω και λάθος.
Έαν είμαι σωστός όμως, θεωρώ πως πρέπει να δουλεύουμε κάθε μέρα για να βλέπουμε τον άνθρωπο μας να χαμογελά.
Αυτό είναι για μένα το παραμύθι μου. Αυτό θέλω να είναι και της συντρόφου μου.
Όσο για τις κυβερνήσεις και τους νόμους. Κάθε χώρα έχει τα δικά της πιστεύω και τον δικό της πολιτισμό. Και πιο συγκεκριμένα κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του απόψεις και τον δικό του χαρακτήρα. Αρκεί να είναι ειλικρινής και οι απόψεις να γίνονται πράξεις.
Στο ζευγάρι, κυβέρνηση είναι και οι δύο, νόμοι, όσα και οι δύο αποφασίζουν από κοινού.
Όταν ένας από τους 2 πάψει να αποφασίζει από κοινού, τότε δεν υπάρχει κυβέρνηση, ούτε και νόμοι, υπάρχει ένα διαλυμένο κράτος.
Στη ζωή, νόμοι δεν υπάρχουν, την μια μέρα είσαι ζωντανός, την άλλη νεκρός.
Θέλει κότσια και συναίσθημα για να ζήσΕΤΕ το παραμύθι ΣΑΣ.
xolidoxe, ιδού τι θυμήθηκα…
One should say before sleeping, «I have lived many lives. I have been a slave and a prince. Many a beloved has sat upon my knees and I have sat upon the knees of many a beloved. Everything that has been shall be again.» YEATS
Θετικό ήταν… τώρα που το βλέπω ίσως και να μην είναι ικανοποιητική διατύπωση… να σπάνε τα χείλια από το γέλιο… να σπάνε τα πετρωμένα χείλια…
γερή κράση, πάθος, τρέλα… και ζεις παραμύθια, τα ζεις καλύτερα με παρέα.
Χαίρομαι πολύ, που ήταν θετικό.
Αν θέλεις ρίξε μια ματιά στο http://xolidoxos.blogspot.com/
Εκεί υπάρχει κάτι σχετικό, με το I have Lived, many lives.
Αν και εγώ θα ήθελα, να ζήσω μόνο μία.
Αφού δεν κατάφερα την πρώτη και τελευταία, να ζήσω μόνο την τελευταία.
Ξαναγράφω, γιατί υπήρξε λάθος.
Χαίρομαι που ήταν Θετικό. Έτσι είναι το όμορφο.
Κάτι ανάλογο με το «I have lived many lives» υπάρχει και στη σελίδα μου
xolidoxos.blogspot.com, αν θες ρίξε μια ματιά.
Θα ήθελα να ζήσω, την πρώτη και τελευταία φορά της ζωής μου, αλλά αφού δεν το κατάφερα, θα ήθελα να ζήσω μόνο την τελευταία.