• ΓΙΑ ΜΕΝΑ
  • ΕXWTICO
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
  • ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
  • ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΧΟΡΕΥΤΕΣ
  • ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΑΥΡΗ ΜΩΡΑΛΙΝΑ
  • ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕΓΑΣ ΚΗΠΟΥΡΟΣ
  • ΒΙΝΤΕΟΠΟΙΗΜΑΤΑ / ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ
  • ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΠΟΙΗΣΗΣ
  • ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
  • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ευτυχία Παναγιώτου | exwtico

~ «when pain surpassing itself becomes Exotic»

Ευτυχία Παναγιώτου | exwtico

Category Archives: κοινωνία-ιστορία

Κατερίνα Γώγου, «Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ’ έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του», επιμ. Ευτυχία Παναγιώτου, Καστανιώτης, Αθήνα 2018

28 Παρασκευή Δεκ. 2018

Posted by Ευτυχία Παναγιώτου in Βιβλία, Ευτυχία Παναγιώτου, ελληνική ποίηση, κοινωνία-ιστορία, νεοελληνική ποίηση

≈ 1 σχόλιο

Ετικέτες

Καστανιώτης, Κατερίνα Γώγου, Ντοκουμέντα, Συνεντεύξεις

ΕΞΩΦΥΛΛΟ_ΓΩΓΟΥ

Όπως και να ’χει, συνέντευξη ίσον λούμπα. Δεν είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν πως μέσα απ’ τις «επαναστατικές» απαντήσεις μου θ’ ανατρέψω τον αστικό Τύπο. Αυτό το «μπες μέσα να τ’ αλλάξεις» δεν περνάει πια. Πολύ απλά η συνέντευξη είναι στριπτίζ μπροστά σ’ αλλήθωρα μάτια μπανιστιρτζήδων αναγνωστών (ευτυχώς όχι όλων). Μπροστά σ’ ανώμαλους σεξουαλικά «ειδικούς» που τα ξέρουν όλα. […]

Τέχνη σημαίνει έρωτας. Κι ο έρωτας είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων. Έρωτας σημαίνει ν’ αγαπήσεις παράφορα τον στραπατσαρισμένο εαυτό σου, γιατί μονάχα έτσι θ’ αγαπήσεις και τον δίπλα σου. Και έρωτας είναι η επιθυμία. Επιθυμία για ζωή, για τραγούδια, για σένα και για όλους. Και είναι η επιθυμία τέχνη επαναστατική με την αλήθεια του όρου, γιατί δε σηκώνει «επιτρέπεται» και «απαγορεύεται».

Για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερο έργο τέχνης απ’ τον άνθρωπο, που περπατάει ολομόναχος μέσα στο χρόνο με οδυνηρές συγκρούσεις μέσα του. […]

Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ’ έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του. Κι η Τέχνη, σαν άρρωστος και γιατρός μαζί. 

Η Κατερίνα Γώγου μέσα από συνεντεύξεις, κείμενα και ντοκουμέντα. Η φωνή μιας σημαντικής ποιήτριας για την κοινωνία, την πολιτική, την τέχνη, τον συνάνθρωπο.

Κοινοποίηση:

  • Google
  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Email
  • Pinterest
  • Tumblr
  • Εκτύπωση

Κάνε Like στο:

Μου αρέσει! Φόρτωση...

Μαχμούντ Νταρουίς (1941-2008) | Κατάσταση Πολιορκίας, μτφ. Γ. Μπλάνας (απόσπασμα)

17 Πέμπτη Μάι. 2018

Posted by Ευτυχία Παναγιώτου in Βιβλία, κοινωνία-ιστορία, ξένη ποίηση

≈ Σχολιάστε

 

IMG_20180517_071357290~2IMG_20180517_070825059_LL~2IMG_20180517_071405523IMG_20180517_070845218_LL~2

Κοινοποίηση:

  • Google
  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Email
  • Pinterest
  • Tumblr
  • Εκτύπωση

Κάνε Like στο:

Μου αρέσει! Φόρτωση...

Ποιητικό κολάζ

26 Κυριακή Ιον. 2016

Posted by Ευτυχία Παναγιώτου in Εργαστήρι Ποιητικής Τέχνης, κοινωνία-ιστορία

≈ Σχολιάστε

poiitiko_ergastiri-6

Υποσημείωση του ποιητικού ασυνείδητου:

«Τώρα,

παρακμάσανε οι ήρωες· πέρασε η μόδα τους. Κανένας

δεν τους επικαλείται ούτε τους μνημονεύει. Όλοι ζητάμε αντιήρωες»

 

Γιάννης Ρίτσος, ποίημα «Μεταμορφώσεις», συλλογή «Επαναλήψεις β'»,

Ποιήματα Ι, σ. 40

 

 

 

 

Κοινοποίηση:

  • Google
  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Email
  • Pinterest
  • Tumblr
  • Εκτύπωση

Κάνε Like στο:

Μου αρέσει! Φόρτωση...

«Η Πόλη των Νεκρών Γυναικών», Χουάρες

07 Τρίτη Ιον. 2016

Posted by Ευτυχία Παναγιώτου in exwtico-ποιήματα, Ευτυχία Παναγιώτου, ελληνική ποίηση, κοινωνία, κοινωνία-ιστορία

≈ 1 σχόλιο

Ετικέτες

Δολοφονίες γυναικών, Η Πόλη των Νεκρών Γυναικών, ελληνική ποίηση

1006688_romero_juarez_003

Φωτογραφία: Gabriel Romero

 

Οι υφάντρες

Παγιδεύτηκαν σ’ ένα κακόφημο ποίημα.
Τα μαλλιά τους αλωνίζουν κυνηγοί κεφαλών.
Και στο στόμα λεπίδι, η ποινή στον αγρότη,
πνιγαλίων κι ο φόβος, χρηματίζει σαν φίλος.

Την ηχώ τους φιμώνει ο Φωνομέτρης χαφιές.
Ήχοι είναι, θα πούνε· δεν ακούγονται όλοι.
Τα παράθυρα κλείνουν και οι πόρτες κλειδώνουν
και ο τάφος πλευρίζει τον τυχαίο διαβάτη.

Μόνο η τραγωδός η σοπράνο
τον κουρέα αγγέλλει εφιάλτη.
Το χέρι υφάντρας θα υψώνει,
που το νέο της σώμα διασχίζει
ο ροζ σατράπης σταυρός.

Στου Μεχίκο τ’ αφιόνι, ερημιά και αλάνες.
Είναι βρόχι ο σπόρος, το λαρύγγι τους σφίγγει.
Λαναρίζονται νύφες και στο μάτι μπαμπάκι.
Στη φωνή σου η άμετρη θλίψη. Κι ο Μπαχ.

{Ευτυχία Παναγιώτου, Χορευτές, 2014}

Κοινοποίηση:

  • Google
  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Email
  • Pinterest
  • Tumblr
  • Εκτύπωση

Κάνε Like στο:

Μου αρέσει! Φόρτωση...

Χριστίνα Τσακιστράτη, «Αλήθεια, εξομολόγηση, υποκείμενο. Στοιχεία για τη γενεαλογική κριτική της ψυχανάλυσης του Φουκώ»

31 Τρίτη Μάι. 2016

Posted by Ευτυχία Παναγιώτου in Φουκώ, εικόνες, κοινωνία-ιστορία, κοινωνική θεωρία

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

Μισέλ Φουκώ, Χριστίνα Τσακιστράκη

tsakistraki-alitheia-exomologisi-ypokeimeno-12

 

bosch-sf

Ιερώνυμος Μπος, «Το πλοίο των τρελών», 1490

 

Κοινοποίηση:

  • Google
  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Email
  • Pinterest
  • Tumblr
  • Εκτύπωση

Κάνε Like στο:

Μου αρέσει! Φόρτωση...

Ο Καβάφης, στο σχολείο και στην ποίηση

11 Τετάρτη Σεπτ. 2013

Posted by Ευτυχία Παναγιώτου in exwtico-κείμενα, αναδημοσιεύσεις, ελληνική ποίηση, κοινωνία-ιστορία

≈ Σχολιάστε

cavafis1

της Ευτυχίας Παναγιώτου

Όταν πρωτοάρχισα να καταστρώνω ποιήματα –γιατί και πώς και κάτω από ποιες συνθήκες κανείς δεν γνωρίζει, κι αυτό είναι το ωραίο–, ο καβαφικός Θεόκριτος ενσάρκωνε τον πόθο μου να συναντήσω τον ιδανικό δάσκαλο. Ήθελα κάποιον να μου πει αν λοξοδρόμησα, αν έπρεπε να συνεχίσω στην ίδια τροχιά ή να του στρίψω.

«… Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει

να ’σαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.

Εδώ που έφτασες, λίγο δεν είναι·

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.

Κι αυτό ακόμα το σκαλί το πρώτο

πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.

Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο

πρέπει με το δικαίωμά σου να ’σαι

πολίτης εις των ιδεών την πόλι …»

Αυτά μου είπε. Τόσα πρέπει μόνο σε ένα καβαφικό —κυρίως ψευδοϊστορικό— ποίημα χωράνε και πουθενά αλλού. Γι’ αυτό μάλλον τον αγαπούσαμε τον Καβάφη στο σχολείο και τον ακούγαμε, παρότι ήταν κι εκείνος δάσκαλος που μιλούσε για τα πολύ παλιά, για όσα συνέβησαν προτού κανείς διανοηθεί την εποχή που γεννηθήκαμε. Τότε, ό,τι ερχόταν απ’ το παρελθόν μάς ήταν ξένο, άψυχο, τρομακτικό κι όσοι μάς το επέβαλλαν φαίνονταν κενολόγοι, άκαρδοι και δαίμονες. Τα πρέπει μύριζαν διδακτισμό· δεν θέλαμε να σκύψουμε. Θυμάμαι έναν ξερακιανό στο έδρανο που αγόρευε κι εμάς που γράφαμε κρυφά σε ραβασάκια στίχους για «το μεγάλο Ναι» και «το μεγάλο το Όχι» (που πλέον έγιναν κοινό τραγούδι) και γι’ άλλα διάφορα, για ταξίδια και «Ιθάκες», για την έκθεση στην «καθημερινήν ανοησία» και τις συναναστροφές. Ήταν τα λόγια του γέρου σοφού από τα βάθη. Ήταν τα λόγια του όπως τα νιώσαμε στην εφηβεία.

Τώρα στη μνήμη άλλος ένας καθηγητής ξεπηδά, που αποστρεφόταν σφόδρα τον Καβάφη αλλά επέμενε να τον διαβάζουμε: επιλεκτικά. Σπέρνοντας ανέμους, θέριζε όμως και θύελλες, γιατί κάποιοι καταλάβαιναν. Μέχρι και τα παιδιά που τόσο «φανατικά για γράμματα» δεν ήταν, ούτε πρόωρα ωριμασμένα και λυπημένα, έβρισκαν φιλόξενους τους στίχους του, συναντούσαν εκεί τη χαμένη τιμή της Νεότητας. Μια εύθραυστη, καταπώς την αντιλαμβάνομαι τώρα, υπερηφάνεια. Αλλιώτικη από τις άλλες τις εθνικές.

Εκείνα τα καβαφικά «τουλάχιστον», τα «όσο μπορείς» με πείθαν όμως περισσότερο. Επεφύλασσαν επιείκεια· μια καλοσύνη. Σαν να μας έλεγε ο γέροντας χτυπώντας μας τον ώμο φιλικά να ζήσουμε όπως θέλουμε αλλά να έχουμε το νου μας. Όχι για τιμωρίες που θέριευσαν σε απολιθώματα του χρόνου και για ηθικολογίες που δεν σκαμπάζαμε, μα για τον κίνδυνο να γίνουμε εχθροί του εαυτού μας από αμέλεια. Η ελευθερία που ποθούσαμε φύλαγε κινδύνους ωρολογιακής βόμβας.

Δεν μας εξέθετε, θέλω να πω, ποτέ ο δάσκαλος Καβάφης. Σεβόταν την ευάλωτη κι ευέξαπτη ηλικία μας, τα τρυφερά αισθήματα. Γι’ άλλους προγόνους έγραφε που τύχαινε και να μας μοιάζουν· στην ψυχολογία, στα φερσίματα. Κι ενώ δεν έφερναν σε ήρωες (όπως τους φανταστήκαμε ή όπως τους είχαμε μάθει με κάτι νά μεγάλα σώβρακα), μπήκαν σε ποιήματα, αφύσικες καρικατούρες, κι έπειτα θα ζούσαν για πάντα. Για πάντα. Σαν πρόσωπα μιας χορωδίας με πατριωτικά τραγούδια που τα τσαλακώσανε, που οι παραφωνίες τους σήκωσαν μπαϊράκι σε σιδερωμένες παρτιτούρες. Δεν ήταν ανυπότακτοι, μονάχα αδέξιοι. Κι ο Καβάφης τούς καλούσε στο προσκήνιο, τους χάρισε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, τους αγάπησε. Έτσι παρηκμασμένοι και ωραίοι, δεν ήταν ίδιοι με κανέναν. Ήταν ερωτικοί, μαζί και τραγικοί. Όπως η αλήθεια.

Στις λέξεις του Καβάφη, οι υπό διωγμόν έρωτες απελευθερώνονταν με μια συναίσθηση των ορίων τους τραγική. Η ελευθερία τους πήγαζε από μια σπάνια δεξαμενή αξιών που κάποιοι δεν άντεχαν ούτε σαν εικόνα να φέρουν στο μυαλό τους.

«Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,

όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,

αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα

γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,

κ’ ετρέμανε μες στην φωνή — και κάποιο

τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε …»

Όσο πιο απαγορευμένος και «άτυχος» ο έρωτας, πιο έρωτας. Όσο πιο ανέφικτος, πάνω στη σελίδα γίνεται σάρκα· ακόμη πιο έρωτας.

«… Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,

μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες

εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,

θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·

πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα».

Μα ας μην προτρέχω. Αυτά θα τα μαθαίναμε αργότερα: ένα «Σύνταγμα της ηδονής», για παράδειγμα, δεν γινόταν ποτέ να αντικαταστήσει την εθνογραφημένη μας ποίηση. Οι «ανδρείοι της ηδονής» δεν έπρεπε να αποτελέσουν πρότυπα μίμησης των νέων.  Όμως ο χρόνος παρελαύνει με ριγμένες τις μάσκες του και σκληρά πολύ μας προσπερνάει.

Δεν έχουν θέση στο σχολείο οι επιθυμίες των παιδιών, γιατί; Μέσα μας, κι εκεί έξω, φλεγόταν κάποιο ιδανικό· έπρεπε να το κατακτήσουμε. Κι επειδή δεν ξέραμε πολλά από επαναστάσεις αλλά μας στένευαν κι οι νόρμες, ο ήρεμος Καβάφης με δίδασκε πώς να βγαίνω στα κλεφτά απ’ το δωμάτιο του «λόγου», ή, όποτε τα έβρισκα κομμάτι σκούρα, τα γνωστικά και θλιμμένα του μάτια μού ένευαν να κοιτάξω σε ένα πελώριο παράθυρο με παρτέρια. Με έναν ιδεαλισμό, είν’ αλήθεια: με εκείνη την αθώα ξεροκεφαλιά που και τώρα δεν μου είναι ξένη. Το είχε πει ο Καβάφης: έπρεπε να είμαστε διαφορετικοί αν αυτό ήμαστε.

Η ξεροκεφαλιά είχε και πόνο. Και τύψεις. Και κλάματα πολλά. Τίποτε δεν είναι εύκολο ενόσω ενηλικιώνεσαι. Ήταν η απαρχή μιας κακοτράχαλης ανάβασης που δεν πρόλαβε να το σκεφτεί, αφουγκράστηκε μονάχα στίχους:

«… Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι

και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.

Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας

που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης …»

Είναι πολλοί οι «Νομοθέτες». (Κι οι «τυχοδιώχτες» πολλοί, μα ας τους κλείσω σε καβαφική παρένθεση.) Ανάμεσα σε προσωπεία δεν ξεχωρίζεις τους καλούς, και πια δεν κακίζω όσους μετρούσαν με τα δάχτυλα και τα κουνούσαν. Εννοώ πως είναι ακόμα δύσκολο για μια ελληνίδα ποιήτρια να «πολιτογραφηθεί» αβίαστα ή αναίμακτα. Κι αν «πολιτογραφηθεί», ενδέχεται κι ίδια καχύποπτη να γίνει απέναντι στους «Νομοθέτες» της· κι απέναντι στον εαυτό της.

*

Πώς κεντρώνεται λοιπόν το περιθώριο και η διαφορετικότητα σε μια δεδομένη ιστορική συγκυρία; Πώς μεσουρανεί ένας ποιητής με τη μιγάδα του γλώσσα, τους αμήχανους παρηκμασμένους «ελληνικούς» ήρωές του και τη σημαία τού ομοερωτικού πόθου προβεβλημένη στις αρχές του 20ού αιώνα; Υποψιάζομαι πως ο στυλίστας ο Καβάφης μελέτησε πολύ, μα δεν καταδέχτηκε να μιμηθεί ό,τι του ήταν «φορτικό» και «ξένο», και πως το απόλυτα οικείο του το προστάτευσε, προβάλλοντάς το σε μάσκες που, μονολογώντας τάχατες, μας μιλούσαν δραματικά. Αποκάλυπτε κι έκρυβε το πρόσωπό του με ποιητικά τεχνάσματα. Άλλα δικά του, άλλα όχι.

Το αδηφάγο μάτι μας δεν μπόρεσε έτσι να τον βρει. Κι έγιναν όλα σταδιακά αποδεκτά: κυρίως η ειρωνεία. Κι ο Κωνσταντίνος, «απών», δεν πρόδωσε κανέναν: μήτε τους δασκάλους του τού γαλλικού συμβολισμού, του αγγλικού ρομαντισμού και του αισθητισμού, μήτε τη ζωή του, που δεν έτρεξε πριν από τα ποιήματα, μήτε κάποιους αναγνώστες του που έβλεπαν επιτέλους την ψυχρή μητροπολιτική Ιστορία υπό το πρίσμα του κοσμοπολιτισμού της περιφέρειας. Μήτε τους ποιητές που τον θαύμασαν πρόδωσε. Γιατί η ποίηση δεν είναι μονάχα μαθητεία. Είναι και επινόηση σε γερά (πολύ προσωπικά και βιωμένα) κρατήματα. Και μας προειδοποιεί: να φυλάτε τα νώτα σας.

Τιμώ αυτό τον σοφό που, όντας αμίμητος, με δίδαξε πολλά. Αν γινόμουν ένας Ιασής, ένας Καισαρίωνας, ο Αντώνιος, ο Δαρείος, ή οποιοσδήποτε αντιήρωας της μυθιστορίας του, θα υπέφερα μες στις παράκαιρες και παράταιρες παρενδυσίες. Και πώς θα αναπαριστούσα τα τρυφερά αυτά πρόσωπα, τα «δικά του», που αχνοφέγγουν μες στα χαλάσματα;

Στα ποιήματά σου, Καβάφη, ούτε μία γυναίκα που να ανακουφίζει. Η Άννα, βέβαια, έγραφε: απέδρασε απ’ το Κακό με λέξεις.

Δεν φτάνει να το σκάμε απ’ την έξοδο κινδύνου. Να φεύγουμε απ’ την κύρια είσοδο, ούτε λόγος. Απόδραση απ’ το παράθυρο. Για εκείνο το παράθυρο.

___

Δημοσιευμένο στον τόμο: Κ.Π. Καβάφης: Κλασικός και μοντέρνος, ελληνικός και παγκόσμιος, επιμ. Κώστας Βούλγαρης, (.poema..) εκδόσεις, Αθήνα 2013

Κοινοποίηση:

  • Google
  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Email
  • Pinterest
  • Tumblr
  • Εκτύπωση

Κάνε Like στο:

Μου αρέσει! Φόρτωση...

Περιοδικό «Χρόνος» | Τεύχος Μηδέν: Αφιέρωμα στην Κύπρο

26 Κυριακή Μάι. 2013

Posted by Ευτυχία Παναγιώτου in εκδηλώσεις-προτάσεις, κοινωνία, κοινωνία-ιστορία

≈ Σχολιάστε

Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΕΒΙΑΘΑΝ – ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΗΤΟΥΣ

περιεχόμενα

 

ΤΕΥΧΟΣ «ΜΗΔΕΝ»:

ΝΕΟ ΑΡΘΡΟ: Κώστας Μ. Κωνσταντίνου
«Χρειαζόμαστε το ένστικτο της γάτας»
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ – ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ]

ΝΕΟ ΑΡΘΡΟ: Νίκος Σκούταρης
Καιρός για εναλλακτικές πολιτικές χωρίς ταμπού
5+1 σύντομες σκέψεις για την κρίση στην Κύπρο
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ]

Αντώνης Λιάκος
Από το bail-out στο bail-in, βαθύτερα στον βάλτο της κρίσης;
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΚΡΙΣΗ ]
DEUTSCHE FASSUNG IM TAGESSPIEGEL.DE

Σία Αναγνωστοπούλου
Παλιό κοστούμι με νέα ραφή
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΚΡΙΣΗ – ΕΥΡΩΠΗ – ΕΛΛΑΔΑ – ΛΙΤΟΤΗΤΑ ]

Ευκλείδης Τσακαλώτος
Η αποτίμηση ενός «όχι»
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ]

Αδάμος Ζαχαριάδης
Περίεργος λαός οι Κύπριοι
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΧΡΟΝΙΚΟ ]

Παναγιώτης Σταυρινίδης
Να γίνουμε πρώτα μια καλύτερη κοινωνία και μετά μια καλύτερη οικονομία
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΚΟΙΝΩΝΙΑ ]

Ξένια Κωνσταντίνου
Η σωτήρια μειοψηφία
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ ]

Νιαζί Κιζίλγιουρεκ
Ευκαιρία να αλλάξει το ιστορικό παράδειγμα
[ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ]

Αδάμος Ζαχαριάδης
Το χρονικό μιας επερχόμενης αποτυχίας
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ ]

Νίκος Τριμικλινιώτης
Έφτασε άραγε η αρχή του τέλους για την Ευρωζώνη;
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ]

Αντώνης Χατζηκυριάκου
Τα χρέη του δραγομάνου και οι κύκλοι της (μη) βιωσιμότητας
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ – ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ – ΕΞΕΓΕΡΣΗ ]

Τάσος Σακελλαρόπουλος
H θωπεία στην υπηρεσία της εθνικής ιδεολογίας
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΙΣΤΟΡΙΑ – ΕΘΝΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ]

Κωστής Κορνέτης
Δεν αρκεί το blame game για να δώσει άφεση αμαρτιών
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ – ΕΥΡΩΠΗ ]

Κωνσταντίνα Ζάνου
«Ακαδημαϊκοί νομάδες» και απάτριδες του ευρωπαϊσμού
Konstantina Zanou
“Scholar Gypsies” and the Stateless European Ideal
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΕΛΙΤ ]

Γιάννης Παπαδάκης
Πολιτική παράλυση την ώρα των δύσκολων αποφάσεων
Yiannis Papadakis
Political Paralysis in the Current Cypriot Crisis
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΚΥΠΡΙΑΚΟ ]

εγίνην μες στην σκέψην τους λιμάνιν (ποιήματα)
[ ΚΥΠΡΟΣ – ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ – ΝΕΟΤΕΡΗ ΠΟΙΗΣΗ ]

ΒΙΝΤΕΟΘΗΚΗ ΤΟΥ «ΧΡΟΝΟΥ»:
Ηλίας Δημητρίου, Fish n’ chips
Συνέντευξη και αποσπάσματα της ταινίας

*

Τεύχος Μηδέν

Τεύχος Ένα

 

0.000000 0.000000

Κοινοποίηση:

  • Google
  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Email
  • Pinterest
  • Tumblr
  • Εκτύπωση

Κάνε Like στο:

Μου αρέσει! Φόρτωση...

Ημέρες Ποίησης

15 Παρασκευή Μαρ. 2013

Posted by Ευτυχία Παναγιώτου in επέτειοι, ελληνική ποίηση, κοινωνία-ιστορία

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

γυναίκες ποιήτριες

Untitled

0.000000 0.000000

Κοινοποίηση:

  • Google
  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Email
  • Pinterest
  • Tumblr
  • Εκτύπωση

Κάνε Like στο:

Μου αρέσει! Φόρτωση...

Για την Ημέρα της γυναίκας το Τραγούδι της γιαγιάς

08 Παρασκευή Μαρ. 2013

Posted by Ευτυχία Παναγιώτου in επέτειοι, κοινωνία, κοινωνία-ιστορία, μουσική

≈ Σχολιάστε

0.000000 0.000000

Κοινοποίηση:

  • Google
  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Email
  • Pinterest
  • Tumblr
  • Εκτύπωση

Κάνε Like στο:

Μου αρέσει! Φόρτωση...

Η ζωή σκοτώνει τους ποιητές. Και η ποίηση το ίδιο

| Βύρων Λεοντάρης

Μαζί με 123 ακόμα followers

Follow Ευτυχία Παναγιώτου | exwtico on WordPress.com

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΓΡΑΦΗΣ στο Έναστρον Βιβλιοκαφέ

ρωτήστε μας στο infoergastiri@gmail.com

Kατηγορίες

Φεβρουαρίου 2019
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
« Δεκ.    
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728  

Αρχείο

Αναφορές σε άρθρα

  • Guardian_Greek Poetry
  • Αντώνης Ψάλτης_Diavasinet
  • Βασίλης Λαμπρόπουλος_Τα Ποιητικά
  • Κυπριακή Λογοτεχνία μετά την ανεξαρτησία_Λευτέρης Παπαλεοντίου
  • Τιτίκα Δημητρούλια_Καθημερινή
  • Χρήστος Αγγελάκος_Lifo

Μεταφράσεις ποίησης στο διαδίκτυο

  • ΔΟΚΙΜΙΟ (e-poema)
  • ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ (e-poema)
  • ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ (βακχικόν)
  • ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ 2 (e-poema)
  • ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ 3 (e-poema)

Προς μια ποιητική

  • ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΡΑΦΗ (poeticanet)

Ποιήματά μου σε άλλες γλώσσες / My poems in other languages

  • ΠΟΙΗΜΑΤΑ στα σέρβικα (Serbian)
  • ΠΟΙΗΜΑΤΑ στα αγγλικά (Austerity Measures, anthology)
  • ΠΟΙΗΜΑΤΑ στα αγγλικά (Crisis, anthology)
  • ΠΟΙΗΜΑΤΑ στα αγγλικά (Cross-Section, anthology)
  • ΠΟΙΗΜΑΤΑ στα αγγλικά (English/Drunken Boat)
  • ΠΟΙΗΜΑΤΑ στα αγγλικά (English/Five Dials)
  • ΠΟΙΗΜΑΤΑ στα αγγλικά (English/Hellenic Psyche and Poetic Eros)
  • ΠΟΙΗΜΑΤΑ στα αγγλικά (English/Γιάννης Γκούμας_Ποιείν)
  • ΠΟΙΗΜΑΤΑ στα αγγλικά (English/Mediterranean poetry)
  • ΠΟΙΗΜΑΤΑ στα αγγλικά (Futures. Poetry of the Greek Crisis, anthology)
  • ΠΟΙΗΜΑΤΑ στα αλβανικά (Albanian/Jeta ne Kosove)
  • ΠΟΙΗΜΑΤΑ στα ισπανικά (Spanish)
  • ΠΟΙΗΜΑΤΑ στα ιταλικά (Italian)

Σύνδεσμοι

  • Amy King
  • Barouak, Vita Mi (Βαγγέλης Μπέκας)
  • Bibliotheque
  • Blanc du bois
  • Bookcrossing
  • BookPress
  • Christina Rossetti
  • Complete Review (literary blog)
  • Crisis-Scape Athens and Beyond
  • Dark Virtual Poetry
  • Depression Era
  • Diavasame
  • Dyslexic Spelling
  • Ellen Camenovits
  • Emily Dickinson
  • Estrecho
  • Ex Libris
  • Ficciones
  • Fikos
  • Golem
  • Granta
  • Greek Quotes
  • Henry Miller
  • Hit & Run (πολιτισμός)
  • Hit & Run (σεμινάρια)
  • In other words
  • Άρης Μαραγκόπουλος
  • Άντρεα Ρούσου
  • Άννα Νιαράκη
  • Όχι ποιήματα
  • Ατόλη_Πέτρος Πολυμένης
  • Αυγή – Αναγνώσεις
  • ΑΣΚΙ (Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας)
  • Αλωνάκι της ποίησης
  • Αναγνωστική αδεία
  • Βάσια Τζανακάρη
  • Βασίλης Λαμπρόπουλος
  • Βασίλης Ρούβαλης / e-poema
  • Βακχικόν – Ηλεκτρονικό περιοδικό
  • Βιβλιοθήκη Σερρών – 1002 βιβλία
  • Βιβλιοθήκη Σερρών – blog
  • Βιβλιοθήκη Σερρών-Vivlioblogs
  • Βιβλιοκριτικά
  • Βιβλιοκαφέ
  • Γιώργος Αράγης
  • Γιώργος Αναγνώστου
  • Γιάννης Αντιόχου
  • Γιάννης Ευθυμιάδης
  • Γιάννης Η. Χάρης
  • Για όσο τα ρόδα
  • Για μανιτάρια – Δανάη Σιώζιου
  • Δημήτρης Αθηνάκης
  • Δημήτρης Γκιούλος_How to be paranoid and get away with it
  • Επί της τραπέζης
  • ΕΑΠίλεκτοι
  • Ελένη-ποιώ
  • Ελληνικές Βιβλιοθήκες
  • Εντευκτήριο
  • Ζαφείρης Νικήτας
  • Θωμάς Τσαλαπάτης
  • Θανάσης Τριαρίδης
  • Θεόδωρος Γρηγοριάδης
  • Ιστότοπος Εμμανουήλ Κριαρά
  • Ιωσήφ Βεντούρας / poeticanet
  • Κ.Κ.Μοίρης
  • Κυπρίων Ποίηση και άλλες ιστορίες λόγου
  • Κώστας Βούλγαρης
  • Κώστας Στοφόρος_Το Ημερολόγιο ενός Πατέρα
  • Κατερίνα Χανδρινού
  • Καμένα Σουτιέν
  • Κενός Τίτλος
  • Κινητήρας
  • Κλεοπάτρα Λυμπέρη
  • Λάκης Φουρουκλάς
  • Λέσχη Αυτοκτόνων Λογοτεχνών
  • Λεξήματα
  • Λογοτεχνικό Καφενείο
  • Λογοτεχνικά Επίκαιρα
  • Μαρία Γιαγιάννου
  • Μαρία Ξυλούρη
  • Μαύρο ρόδο
  • Μαίρη Αλεξοπούλου
  • Μισέλ Φάις
  • Μιχάλης Παπαντωνόπουλος
  • Ντίνος Σιώτης / [de]kata
  • Ντουέντε_Μαίρη Κλιγκάτση
  • Νάνα Σαχίνη
  • Νίκη Μαραγκού
  • Νίκος Ερηνάκης
  • Νίκος Ξυδάκης
  • Ναυτίλος
  • Ξυλοκόποι της άνοιξης ― Παναγιώτης Ιωαννίδης
  • Ο Αναγνώστης
  • Ο ήχος της απώλειας
  • Πάνος Καπώνης
  • Παράθυρο (περιοδικό)
  • Παράξενος Ελκυστής
  • Παλαιοβιβλιοπωλείο Νίκος Χρυσός
  • Παναγιώτης Κονδύλης
  • Παναγιώτης Κονιδάρης
  • Πανδοχείο – Λάμπρος Σκουζάκης
  • Περιοδικό Άνευ
  • Περιοδικό Ένεκεν
  • Περιοδικό Κουκούτσι
  • Περιοδικό Στάχτες
  • Περιοδικό Χρόνος
  • Πετρούλα
  • Ποίηση στη σκάλα
  • Ποίηση στην εποχή της εκποίησης
  • Ποίηση και ποιητές – Στρατής Παρέλης
  • Ποίημα εν κινήσει_Πέτρος Πολυμένης
  • Ποιείν
  • Πολλές λέξεις
  • Πολλαπλασιάστε την πραγματικότητα επί δύο
  • Στίγμα Λόγου
  • Σταυρούλα Σκαλίδη
  • Σταύρος Σταυρόπουλος
  • Σταγόνες από μελάνι
  • Στεριανή ζάλη
  • Σωκράτης Ξένος
  • Σαραντάκος
  • Σκέψεις ενός ντροπαλού
  • Σοφία Κολοτούρου
  • Τραπέζι (σκεπτικισμού) – Χρήστος Μιχαήλ
  • Τεφλόν
  • Τεχνικό Πρόβλημα
  • Το παιδί της πλατείας
  • Το Κόσκινο
  • Το κόσκινο
  • Τοις Εντευξομένοις
  • Φωτορομάνζο_Παυλίνα Μάρβιν
  • Φύλο Συκής
  • Φάρμακο (περιοδικό)
  • Χρήστος Κούκης
  • Χρήστος Χρυσόπουλος
  • Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος
  • Ψηφιοποιημένα λογοτεχνικά περιοδικά (ΕΚΕΒΙ)
  • Jackie Kay
  • Jeanette Winterson
  • JukeboxLand
  • Just Memory
  • Kafeini
  • Les and More
  • Librofilo
  • Links to poetry, poets, writers etc
  • Litart
  • Lou-Read
  • Marie Bacol_Διά χειρός τεχνήματα
  • MIC
  • New York Times Book Review
  • Oscar Wilde
  • Philisophy Matters
  • PJ Harvey
  • Poeticanet Blogs
  • Poetry and Feminism (Poetry Foundation)
  • Poetry Magazine
  • Poetry Out Loud
  • Roadartist
  • ScreenEye_Εναλλακτικός κινηματογράφος
  • Slang.gr
  • Social Policy
  • Sound Poetry
  • Stray Dogs
  • Sunken Suns
  • Surealismos
  • Sylvia Plath
  • The American Poetry Review
  • The Literary Gothic
  • The New Yorker
  • Three Percent
  • Tori Amos
  • Translatio
  • Try Poetry – Ιορδάνης Παπαδόπουλος
  • Unsteady Step
  • Valparaiso Poetry Review
  • Voice Off
  • WAT
  • William Blake
  • WordPress.com
  • WordPress.org
  • Words Without Borders

Μεταστοιχεία

  • Εγγραφή
  • Σύνδεση
  • Κανάλι RSS άρθρων
  • Κανάλι RSS σχολίων
  • WordPress.com

Goodreads

Ακύρωση
loading Ακύρωση
Δεν ήταν δυνατή η αποστολή της δημοσίευσης - ελέγξτε την διεύθυνση email!
Ο έλεγχος του email απέτυχε, παρακαλώ προσπαθήστε ξανά
Το ιστολόγιο σας δεν μπορεί να κοινοποιεί δημοσιεύσεις μέσω email.
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Cookie Policy
Αρέσει σε %d bloggers: