Πού πας μωρέ Θανάση με πατέρα δημόσιο υπάλληλο,
ξεχνάς που ήσουνα παιδί θαύμα κι έγραφες «έχω μια
κούκλα στο κουτί και άλλη στο καλάθι»; Έγνοια σου,
αύριο θα γίνετε όλοι μεγάλοι ποιητές κι η ποίηση μια
χαμένη υπόθεση, όμως εκεί που πια θα λέω πως σώπασες,
θα ξεφουρνίζεις το καινούργιο σου βιβλίο με ιστορίες για
αγρίους και ψυχοψαχτικά και τέτοια, και θα
θολώνει το πανελλήνιο.
Εμένα πάντως δεν μπορείς να μου το βγάλεις απ’ το νου,
πως, όταν μου μιλάς για Μαρξ, είναι που θέλεις να με βάλεις στο κρεβάτι,
και τέλος πάντων κρίμας που φορείς και κόκκινο πουκάμισο.
*
Τζένη Μαστοράκη, Το σόι, Κέδρος 1978
0.000000
0.000000
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.