Γεννήθηκα στη Λευκωσία το 1980. Σπούδασα φιλοσοφία στην Αθήνα, νεοελληνική φιλολογία στο Λονδίνο, άρχισα και τέλειωσα ένα διδακτορικό στη νεοελληνική ποίηση γυναικών της μεταπολιτευτικής περιόδου. Ζω στην Αθήνα όπου εργάζομαι στους τομείς της επιμέλειας εκδόσεων, της μετάφρασης, της κριτικής βιβλίου και της εκπαίδευσης.
Στο παρελθόν, χρειάστηκε να δημιουργήσω, με ό,τι λέξεις και ό,τι βιώματα είχα, το βιβλίο μέγας κηπουρός (Κοινωνία των (δε)κάτων, 2007). Αυτά συμβαίνουν στο πρώτο πρώτο σκαλί. Στην πορεία ανακάλυψα ένα alter ego, την Anne Sexton (Ερωτικά ποιήματα, Μελάνι, 2010, μετάφραση), κι αυτό είναι επίσης μια παλιά ιστορία. Έπειτα εφηύρα και γνώρισα τη Μαύρη Μωραλίνα, που έγινε το δεύτερο, κι όπως λένε το τυχερό, βιβλίο μου (Κέδρος, 2010) ενώ ακολούθως αναμετρήθηκα με κάποιους παράξενους Χορευτές (Κέδρος, 2014). Για ένα διάστημα καταπιάστηκα με έργα άλλων μέσω της έρευνας και της μετάφρασης. Με το διδακτορικό, που αναφέρω παραπάνω, με τίτλο: «Ιστορικό βίωμα και ποιητικές ταυτότητες στη νεοελληνική ποίηση: 1970-1990: Τζένη Μαστοράκη και Κατερίνα Γώγου» (2017) και την επιστημονική επιμέλεια του τόμου Κατερίνα Γώγου: Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ’ έναν ήλιο που καίγεται από μόνος του (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018) που περιλαμβάνει κείμενα, ντοκουμέντα και συνεντεύξεις της ποιήτριας, καθώς και αρχειακό υλικό συναφές με το έργο της. Ελπίζω να τα κατάφερα να μεταφέρω στα ελληνικά ποιήματα των Lord Byron, William Blake και Percy Bysshe Shelley (Ανθολογία ρομαντικών ποιητών, Κέδρος, 2021) καθώς και ποιήματα της Anne Carson (Η ομορφιά του συζύγου, Εκδόσεις Πατάκη, 2023). Το τέταρτο βιβλίο μου ποίησης Μύθοι για το τέλος του κόσμου θα κυκλοφορήσει το 2023 από τις εκδόσεις Κέδρος.
pan.eftychiaπαπάκιgmail.com
Ευτυχία Παναγιώτου | exwtico 
Γεννήθηκα στην Αττική, τον Απρίλιο του χίλια εννιακόσια ογδόντα. Δεν τέλειωσα τις σπουδές μου στην πληροφορική, στην ουσία πάντα με κερδίζαν τα χέρια μου και τα λόγια μου. Ζω στην Αθήνα, εργάστηκα σε σιδηροκατασκευές, τώρα είμαι άνεργος από επιλογή. Η ζωή, είναι ο τόπος μου. Οι λέξεις μου, εγώ.Η ισορροπία, αυτό που θέλω να ζήσω, πέρα από μόνος μου.Λίγα τα ποιήματα μου, κατά καιρούς.Θα πάρω να διαβάσω τον μέγα κηπουρό.
Γεια χαρά, xolidoxe, γνωριζόμαστε καλύτερα, λοιπόν. Ας κάνουμε ό,τι θεωρούμε πιο κοντά σε αυτό που είμαστε, ή που μπορούμε να γίνουμε.
Έτσι πρέπει, sexton. Αλλά, δεν είναι εύκολο, να κάνεις ούτε αυτό που είσαι, ούτε αυτό που μπορείς να γίνεις, όταν ζεις σε μια κοινωνία, που δεν υποστηρίζει την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου, αλλά ένα ¨συγκεκριμένο¨ τρόπο, ζωής και σκέψης για όλους.Τυχεροί δε, όσοι έχουν τα εφόδια και μπορούν να παραβλέψουν τις πιέσεις της κοινωνίας.
Να σου γράψω και κάτι από Γιάννη Αγγέλακα,
Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός
Κι ήταν ο κύριος κι αυτός καλός μαζί μου
Και δεν κατάντησα πρόσφυγα ναυαγός
Να παίζω στα χαμένα κάθε μέρα τη ζωή μου
Καλά που βγήκα φρόνιμος, υπάκουος, σκυφτός
Κι έχω οικογένεια θρησκεία και πατρίδα
Και δεν κατάντησα ρεμάλι νηστικός
Να κλαίω σαν ποντικάκι απελπισμένο στην παγίδα.
Υ.Γ. ΣΧΕΤΙΚΟ-ΑΣΧΕΤΟ : Ξέρεις πόσοι μιλάνε για την ελευθερία στο ΙνΤερΝΕΤ, αλλά φοβούνται να υπογράψουνε, τα όσα λένε με το όνομα τους.Λέει έτσι σε φακελώνουνε. Καλύτερα ελεύθερος και φακελωμένος. Παρά φυλάκισμένος στο φόβο και ανύπαρκτος.Ανύπαρκτος = χαμένος στην ανωνυμία του πλήθους.Μασκοφόρος.
Το ένα πάει για σβήσιμο, Σευχαριστώ.
Τα σφάλματα του wordpress.
Δεν συμπάθησα ποτέ τους «ανώνυμους», ειδικά όταν κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους για να εκφράσουν μια ακραία, εγκωμιαστική ή επικριτική, γνώμη. Αλλά ποιος είπε πως η ελευθερία έχει μονάχα θετικό πρόσημο;
eutuxia mou,eimai mia fili tis Sofias…gnoristikame sto Vinilio tixaia teleios kai mou milise gia ti douleia sou kai gia to oti exeis enan ekdotiko oiko pou ekdideis moni sou ta poiimata sou..tha ithela poli na ton episkefto…ego exo ekdosei ta poiimata mou me dika mou exoda,giati distixos einai panakriva na pas se kapoion gnosto oiko…exo teleiosei k ego aggliki filologia kai tha vroume polla koina…thelo na rtho se pio amesi epafi mazi sou…filia polla..
Γεια σου, Εύα. Μμμ… δεν έχω εκδοτικό οίκο -καμία σχέση-, ο «μέγας κηπουρός» όμως εκδόθηκε από μικρό νεοσύστατο εκδοτικό οίκο, την Κοινωνία των (δε)κάτων — ίσως αυτό να λέχθηκε. Να μιλήσουμε πολύ ευχαρίστως μέσω μέιλ, να μου πεις και για το βιβλίο σου και να κουβεντιάσουμε διάφορα πράγματα. Γιατί όχι;
Γεια χαρά τυχαία μπήκα στο όμορφο ομολουγουμένο blog σου, δεν ξέρω γιατί σου γράφω αλλά είμαι λάτρης της λογοτεχνίας και της ποιήσης όπως έχω διαπιστώσει είσαι και εσύ.
Γράφω ποιήματα και σκέφτομαι να τα εκδόσω, τα έχω στείλει ορισμένα σε εκδοτικούς οίκους αλλά κανένας δεν μου απάντησε θετικα με την ετοιολογία ότι μερικά δεν συνάδουν με το ύφος και την σοβαρότητα της λογοτεχνίας.
Θα σου δείξω ένα μικρό δείγμα με τρία ποιήματα μου αν θέλεις απο το τελευταίο μου έργο με τίτλο Πιστός Εραστής
Άνεμοι Ελπίδας
Τα κύματα με σπρώχνουν στο βυθό
Δεν φοβάμαι πλέον την σκοτεινή σου πλευρά
Έχω περάσει αρκετούς αιώνες εκεί πριν
Κάτι ζητάει φωτιά για να περάσει
Χτυπά την πόρτα σου
Χωρίς να αποκρίνεται τίποτα
Κάτι ζητάει ευτυχία στα σκουπίδια της πόλης
Χωρίς να κερνάει τίποτα
Είναι οι άνεμοι ελπίδας που δεν τους καταλάβαμε ποτέ
Τώρα που από παιδιά γίναμε ξένοι
Από φίλοι γίναμε εραδτές
Δώσαμε ταυτότητες ψεύτικες στον 21 αιώνα
Καλλιεργήσαμε δράκους που τρώνε την ψυχή μας
Σαν δεν έχουμε τίποτα δικό μας
Να ουρλιάξουμε στους ανέμους ελπίδας
Να πετάξουμε στο καιάδα τα όνειρα μας
Δεν έχουν πλέον καμία σημασία
Δεν είμαστε εδώ ούτε αλλού
Είμαστε ένα και κανένα
Άμμος και νερό
Πλάσε με από άμμο
Για να έχω βάση για να αντέξω
Θέλω όνειρα από νερό
Για να αντέξω το δύσκολο καιρό
Τον χειμώνα που έρχεται με ευλάβεια να περάσω
Να μην ξεχάσω πώς να γεράσω
Να μην ξεχάσω πώς να σε πλάσω
Πιστός εραστής
Εκεί που δεν ζητάς κύριε τα λόγια
Εγώ θα μείνω εκεί σταθερός
Πιστός εραστής και ταπεινός
σου ακόλουθός στο μήνυμα σου
εκεί που θα μου πεις σήκω πάμε ξεκινά η αρχή
θα είμαι εκεί
ακόμα και αν έχουν περάσει είκοσι χειμώνες
θα είμαι εκεί
εκεί που θα χτυπάς τις καμπάνες
περιμένοντας μια συμφορά
θα είμαι εκεί
κόντρα στο θεριό που αναβιώνει ο άνθρωπος οχιά
Εγώ θα μείνω εκεί σταθερός
Πιστός εραστής, ταπεινός προσκυνητής στην
αγάπη που φανερώνεις στα παιδιά σου
Με λένε Γιάννη και είμαι απο την Ζάκυνθο αν σου άρεσαν ή ΄όχι, σε παρακαλώ κάνε μου ένα σχόλιο στο blog.
Θα χαρώ να τα ξαναπούμε σου αφιερώνω αυτό το τραγουδάκι με πολύ αγάπη
Διάβασα τα ποιήματά σου, Γιάννη-από-τη-Ζάκυνθο και σε ευχαριστώ για την ευγενική χειρονομία. Προτείνω όμως να τα πούμε μέσω μέιλ καλύτερα. Στείλε μου περισσότερο υλικό. Δέκα ποιήματα. Και κουβεντιάζουμε πάνω σε αυτό.
Ευχαριστώ για το τραγούδι. Βάζω να πιούμε, να πιούμε — σε τι όμως; Να ένα ερώτημα.
Καλή Κυριακή!
Σε ευχαριστώ αγαπητή sexton σε λίγες μέρες θα σου στείλω mail γιατί είμαι και σε περίοδο τρεξίματος.
Μα φυσικά πρέπει να πιούμε και να μεθάμε με έρωτα με κρασί και με ποιήση όπως λέει και ο Μποντλέρ.
Φιλιά πολλά και τα ξαναλέμε
ΥΓ
Αν θέλεις ρίξε μια ταπεινή ματιά και στο blog μου.
Ευτυχούλα καλημέρα. Είναι 3 το πρωϊ κι εγώ γράφω και «βλέπω» λογοτεχνικά blogs ! Με λένε Πάνο και είμαι καλά – όπως λένε μέρες πούναι- και βρίσκω την ιστοσελίδα σου πάρα πολύ καλή και ζηλεύω – με την καλή έννοια βέβαια. Μακάρι και άλλοι «πατέρες» να πάρουν τον ιντερνετικό δρόμο για την ποίηση. Α ναί! Βγήκε ένα απαρχαιομένο βιβλίο μου σε δεύτερη έκδοση, το «ΚΟΚΤΕΙΛ Β» της περιόδου 1966-1972 … αλλά πιστεύω ακόμα επίκαιρο !! Έχει και ανέκδοτα ποιήματα που εκείνη την εποχή δεν … δημοσιεύονταν … Πολλά φιλιά ! Ένας συνάδελφος εν όπλοις … ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.
Γεια σου, Πάνο. Ζούμε σε μια εποχή που λογοκρισία δεν υφίσταται όπως τότε. Για να δούμε τι δημοσίευσες… Καλοτάξιδο να είναι. Σ’ ευχαριστώ για το μήνυμα. Καλημέρα!
Ευτυχία είμαι η Λιζ. Πάρα πολύ καλή η προσπάθεια! Απο το λίγο που περιηγήθηκα (απο το γραφείο!). Εχω ξεκινήσει απο τον Νοέμβριο του 2008 να γράφω. Είναι κάτι πρωτόγνωρο για μενα. Ολα ξεκίνησαν απο ένα ποιήμα του Λάμπρου Πορφύρα…που μελοποίησε ο γίος μου! Έχω δρόμο μπροστά μου το ξέρω (ίσως και οχι!!). Ενδιαφέρον ακούγεται το Slam, σκέφτομαι να το παρακολουθήσω! Το διάβασα για πρώτη φορά στο http://www.poema.eu. Τον έλευθερο χρόνο διαβάζω και ψάχνω στο ιντερνετ, όσο μπορώ.
Θα με ενδιέφερε η γνώμη σου και θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να σου στείλω ένα δείγμα. Προς το παρόν επισυνάπτω ένα ποιήμα μου:
Απέραντη σιωπή
Σάββατο, 15 Νοεμβρίου 2008
11:30 μμ
Σιωπή απέραντη
τυλίγει τη ματιά μας,
ματιά γεμάτη απόγνωση
και ερωτηματικά.
Ματιά που τόσα θέλει να πει
και να μην ησυχάσει,
ματιά που μάταια προσπαθεί
να φύγει να χαθεί.
Για μια στιγμή να γαντζωθεί
να πιάσει, να φανερωθεί
στου αληθινού το άπιαστο
το όνειρο να γύρει.
Τόσο πολύ που το ποθεί
μα δεν τολμάει να σταθεί,
και ξανακλείνει το κουτί
βαθιά μέσα το κρύβει.
Έτσι είναι μάτια μου η ζωή
πάνω που πάει να σου αφεθεί
αν δεν τολμήσεις…
θα χαθεί.
Δεν θα γυρίσει η στιγμή
και άλλη ιδία δεν θα βρεις.
Θα τρέχεις, θα την αναζητάς
μάταια πίσω θα κοιτάς.
Καλό μεσημέρι,
Λιζ
οκ ευχαριστώ πολύ!
Γεια σου, Λιζ. Η ποίηση έχει πάντα κάτι το ακαριαίο…
Το μέιλ μου: pan.eftychia@gmail.com για να τα πούμε εκτενέστερα.
Καλημέρα!
Το σημείωσα ήδη! Σε ευχαριστώ θα τα πούμε σύντομα.
Καλό απόγευμα!
Κυρία Παναγιώτου Ευτυχία σας χαιρετώ . Προσφάτως διάβασα το βιβλίο σας ομολογουμένος με κάποια καθυστέρηση καθώς και άλλα ποιήματα σας σε αυτόν τον ιστιοχώρο και αλλού . Σε πολλά από αυτά η ποιήση ενήργησε και σε εμένα όπως πρέπει να ενεργεί στους αναγνώστες αποδέκτες της . Δικά μου ποιήματα έχουν δημοσιευθεί στην βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας με την οποία εδώ και ένα χρόνο συνεργάζομαι γράφοντας και παρουσιάσεις βιβλίων . Έσχάτος προαπαθώ να έρθω σε επαφή με την ποιήση και εν γένει με τη γραφή της μας . Θετική εντύπωση μου προκαλεί ο τόπος exwtico καθώς θεωρώ χρήσιμες τέτοιες προσπάθειες ως πυξίδες για νεότερους και όχι μόνο . Μικρό δείγμα της δουλείας μου μπορώ να σας καθοδηγήσω να βριτε στο διαδίκτυο , Φυσικά εφόσον αυτό σας ενδιαφέρει . Θα ήταν ευχάριστο για εμένα να λάνμβανα κάποια απάντηση σας στο μήνυμα μου σχετικά με το οτιδήποτε . Εν τέλει σας παροτρύνω , αν έχω την δυνατότυτα , προς εμονή στην καλή δουλειά .
ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ : ΑΝΔΡΕΑΣ . Χ
Γεια χαρά. :) Ευχαριστώ για τα ευγενικά σας λόγια. Και φυσικά να με καθοδηγήσετε προς δείγμα της δουλειάς σας.
Κυρία Παναγιώτου , γειά σας ξανά . Στο προηγούμενο μήνυμα μου ενοούσα και έγραψα πως προσπαθώ να έρθω σε επαφή με την ποίηση των ανθρώπων της γενίας μας . Όλα καλά όμως . Σε μηχανή γενικής αναζήτησης γράφοντας , μαγικό κουτί σκακιέρα , και μετά επιλέγοντας Αρθρα – Ελευθερουπία , υπάρχει ένα ελάχιστο δείγμα της δουλειάς μου . Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο για περαιτέρω συνενόηση και ανταλαγή απόψεων . Με αρογώ μου την ελπίδα αυτό να σας καθύσταται ευχάριστο .
ΦΙΛΙΚΑ : ΑΝΔΡΕΑΣ Χ .
Ανδρέα, δυστυχώς στέλνω αλλά το μέιλ μού γυρνάει πίσω. Ίσως έχει γίνει κάποιο λάθος. Αν θες επικοινώνησε στο pan.eftychia@gmail.com
Ἡ ἀπίστευτη εἴδηση
Ἡ ἀπίστευτη εἴδηση ὅτι δὲν ὑπάρχουμε,
Ὅτι ὄνειρα εἴμαστε ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου,
Διαδίδεται γρήγορα ἀπὸ στόμα σὲ στόμα.
Τὰ ἀνθρώπινα σώματα παραλύουν
Παύουν κάθε δραστηριότητα,
Κι ἀτενίζουν ἄσκοπα τὸν ὁρίζοντα.
Περασμένα μεσάνυχτα
Σὲ μιὰ στοὰ γαμῶ μιὰν ἄγνωστη
Φθάνει σὲ ὀργασμό,
Καὶ μ’ ἔντονους σπασμούς τὸ κορμί της ἀλλάζει
Γίνεται διαυγές, ῥευστὸ
Τὸ ὑδάτινο ὄν ἀναβλύζει ἀπὸ τὸ σκοτάδι
Ἀστραπιαῖα ἄστρα τὸ διατρέχουν
-«Ποιὰ εἶσαι;»
-«Ἡ πραγματικότητα· μόνον ἐγὼ ὑπάρχω»
Τὴ στιγμὴ ποὺ χύνω,
Βλέπω πάν’ ἀπ’ τὶς στέγες νὰ ἐναερίζονται,
Μεγάλα, ἡμιδιαφανῆ ᾠὰ -τὰ ὄνειρα
Στὴ στιλπνὴ μεμβράνη καθενός,
Ἀντικατροπτίζονται ὅλα τὰ ἄλλα
Μέσα τους κοιμῶνται ἀνθρώπινα σώματα.
http://www.larrycoolwriter.blogspot.com
μετά από αμφιταλάντευση.. υποκύπτω,
πρόσφατα ολοκλήρωσα μια ποιητική συλλογή, δουλειά 2 ετών,
αποφάσισα να ακολουθήσω τον δρόμο τον λιγότερο περπατημένο,
για να κρατήσω το ποιητικό μου ήθος ακέραιο, καθώς οι έμποροι της ποίησης ζητούσαν σάρκα κ αίμα..
έτσι κ αλλιώς, πρέπει να ανοίγονται κ άλλοι δρόμοι για να περπατηθούν
θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου το αποτέλεσμα αυτό,
μια γνώμη κ ένα γειά..
γειά χαρά από μένα,
νιώθω ήδη πιο ζεστά
http://www.poetic.LilyZiouva.gr
Σ’ ευχαριστώ, Λίλυ Ζιούβα, για την «Υπομονή του καθρέφτη» και το μήνυμα. Η ποίηση είναι ευρηματική στους δρόμους που διαλέγει.
ευχαριστώ για την επικοινωνία !
Καλημέρα,
Τη λογοτεχνία τη λατρεύω, την ποίηση τη φοβάμαι… φέρνει στην επιφάνεια σκέψεις μου ασύνδετες, χωρίς δομή, χαμένες στο χωροχρόνο που μοιάζουν με αναμνήσεις…Ίσως βέβαια να έχει να κάνει με το είδος της ποίησης που με ελκύει…Όταν διαβάζω ποιήματα της (αγαπημένης μου) Sylvia Plath το effet θυμίζει τη μεταιχμιακή κατάσταση λίγο πριν τη μέθη…τη μαύρη μέθη, που φέρνει δάκρυα στα μάτια και κόμπο στο στομάχι…Και περνά καιρός, λες ποτέ ξανά, αλλά πάλι ξαναπίνεις…
Για αυτό χαμογέλασα (και εγώ!) με το σχόλιό σου ότι η ποίηση είναι ο λόγος που χαμογελάς πολύ…χαμογέλασα με τη μοναδικότητα των ανθρώπινων αντιδράσεων!
Γεια σου, Ζίνα. Όντως η πεζογραφία και η ποίηση διαφέρουν: ενεργοποιούν διαφορετικές λειτουργίες του εγκεφάλου μας, είναι γραμμένες σε διαφορετικές γλώσσες. Όπως γράφει κάπου ο Πεσόα, η ποίηση λέει ψέματα ως προς τη σύνταξη, η πεζογραφία ως προς το περιεχόμενο. Καλό φθινόπωρο, εύχομαι!
Διαφορετικές οι γλώσσες, διαφορετικές και οι σχέσεις που προκύπτουν από την ανάγνωση…
Καλό φθινόπωρο!Αποπειράται από χθες να μας επισκεφθεί στη Λευκωσία!
Καλό, φθινόπωρο, Ζίνα :)
Αγαπητή μου Ευτυχία, αναζητώντας κάποιες πληροφορίες για κάποιων συν επώνυμο μου έπεσα πάνω σε μια συν επώνυμη,δεν σας κρύβω ένιωσα κάπως ευχάριστα ,και κατέληξα να σας γράψω ,αφού πρώτα εψαχνα εναγωνίως να διαβάσω την καταγωγή σας.
Μάλιστα επειδή ψάχνω αρκετό διάστημα λόγο έλλειψης χρόνου για τα σεμινάρια δημιουργικής γραφης,με μεγάλη μου χαρά είδα οτι διδάσκεται ,εύχομαι και ελπίζωκκάποια στιγμη να τα πούμε, σε αυτά.
Φυσικά διαβάζοντας και της καταθέσεις ψυχής στο κηπουρό….και στην Μωραλινα που κυκλοφόρησαν.
Γ.Παναγιώτου
Γεια σας, κύριε Παναγιώτου. Ωραίες είναι τέτοιες συμπτώσεις. Ελπίζω να βρήκατε και τον άλλο συνεπώνυμό σας. :) Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο. Αν το αποφασίσετε, γράψτε μου εδώ: pan.eftychia@gmail.com
Καλή σεζόν!
:)