Ετικέτες
Εφόσον την τελευταία βδομάδα ακούω το τραγούδι Almost Rosey της καταπληκτικής Tori Amos γύρω στις 30 φορές τη μέρα, είπα να κάνω και κάτι χρήσιμο, όπως να το μεταφράσω. Αυτή είναι μια απόδοση, λοιπόν, ενός τραγουδιού που θεωρώ ποίημα…
Σχεδόν ρόδινα
Ένα λεπτό μονάχα απ’ το χρόνο σου / Είναι γνωστό πως τρέφω αυταπάτες / Γι’ αυτό άσε με να βάλω αυτά τα / Ροζ γυαλιά στον εξεταστικό φακό // Είναι τώρα αυτό για σένα αρκετά αληθινό / Γιατί οι ξανθές εδώ δεν πετάγονται από τούρτες / Αν κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακό // Ανέβα σ’ αυτό το βαγόνι των τρελών // Αλλιώς πώς γίνεται να λένε όλοι / Καλημέρα / Καλά το ξέρουμε κι οι δυο πως δεν θα νοιάζονταν // Αν απλώς κουλουριαζόμουν και πέθαινα / Αλλά τούτο δω ας μην το δοκιμάσουμε / Κουράγιο, φόρα ένα ζευγάρι από εκείνα τα νοσταλγικά ρόδα / Ύψωσε τα τυφλά τα μάτια για να δουν / Κουράγιο, άλλωστε η χαρούμενη μάσκα σου / δεν ήταν ο κατάλληλος ο τρόπος / Κουράγιο, φόρα ένα ζευγάρι από εκείνα τα νοσταλγικά ρόδα / Σε λίγο θα νιώσεις σχεδόν καλά // Σχεδόν ρόδινος // Λοιπόν, μερικά κορίτσια εδώ πέρα θα δοθούν / Όχι, όχι σε ποδοσφαιριστές πλούσιους / Αλλά θα εμπιστευτούν μικρά λευκά «στυλάρια» / Αυτός είναι ο Κύριος Virginian Slim, «πετά» σαν τσιγάρο // Γι’ αυτό προσπάθησα κάποτε να συμμορφωθώ / Με μια εξουσία που / Την άγρια πλευρά μου θα τη βύθιζε / Αλλά κι αυτή η ίδια η θυσία θυσιάστηκε // Ναι, γέλα με μια μοιραία γυναίκα / Που μες στο νυφικό της τώρα / Παντρεύεται την ευκολία των ρηγμάτων / Αυτό που απ’ τα γεγονότα διαφαίνεται // Τώρα, πίσω στον καιρό που πέθανε η Βιολέτα / Η αιτία ακόμα αδιευκρίνιστη / Πίστευε πως η αγάπη αρκεί / Αλλά η θωπεία δεν θωπεύεται // Τα πλοκάμια των ατέλειωτων πόθων της / Έρχονται απ’ τους διαδρόμους και με βρίσκουν / Σαν πειρασμός, τη δύναμή της θέλω να γευθώ / Με μαγγανείες μπορώ και ξεμεθώ // Κι όταν ακούω άλλη μία έκρηξη / Ναι έχουμε όλοι ρημαχτεί από ένα τραγούδι / Και από αηδόνια σε ανάταση / Πότε, πότε κάτι αρκεί;
Τόρι Έιμος, Σχεδόν ρόδινα
Ευτυχία Παναγιώτου | exwtico 
Τι αρκεί για τον καθένα, είναι κάτι διαφορετικό.
Η αγάπη αρκεί.
Αρκεί όταν το πιστεύουνε και οι 2.
Παράλογο, να λέμε πιστεύω, όταν δεν είμαστε σίγουροι.
Μπορούμε όμως ποτέ να είμαστε σίγουροι ?
Τουλάχιστον, οι βαριές κουβέντες, ας ακολουθούνται από βαριές πράξεις και βαριά συναισθήματα.
Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, κρίμα να λέει κανείς, είμαι σίγουρος, πιστεύω, αλλά ο αγώνας του, να είναι σύντομος, φθηνός και ευάλωτος.
Για να σταματήσουμε να πιστεύουμε, πρέπει να γκρεμιστούν όσα ξέρουμε.
Πρέπει να έχουμε γνώση, τι ξέρουμε.
Κρίμα να στηρίζουμε το πιστεύω μας, σε σαπουνόφουσκες.
Ιδιαίτερα όταν τα πιστεύω μας, είναι επιβατηγά αεροπλάνα.
Αφού πρώτα τι είναι η πίστη, μετά πρέπει να μάθει τι είναι η αγάπη.
Ποιος διαφωνεί πως αγάπη, δεν είναι αρμονία ομορφιά ισοροπία ?
Οι περισσότεροι την θέλουν Άγρια και Επιθετική.
Σα να μιλάμε για μιαν Ειρήνη, που ετοιμάζεται για πόλεμο.
Κανείς δεν σέβεται, ότι έζησε το πόλεμο και τα θύματά του και τώρα υπάρχει ειρήνη και πρέπει να την διαφυλάξουμε.
Προσπαθούνε, να επιβεβαιωθούνε, πως αυτό που ζούνε είναι ειρήνη, κάντοντας ανά τακτά διαστήματα πόλεμο.
Έτσι, δεν αρκεί η Αγάπη, προσπαθείς να διαπιστώσεις κάθε τόσο την αξία της με ΤΕΣΤ.
Για όσους τρέξουν να πούν ότι τίποτα δεν ειναι υπαρκτό χωρίς την αντίθεση του, θα συμφωνήσω.
Αλλά την αντίθεση της, την έχουμε ζήσει πολλές φορές και ξέρουμε.
Αυτό που κάνουμε με τα ΤΕΣΤ λοιπόν, είναι να αλλοιώνουμε τη μορφή της, και τότε πια, δεν είναι αγάπη αλλά κολοκυθοκεφτές.
η αγάπη εμπεριέχει και αρκετά ένστικτα, δεν είναι καθαρή με τη χριστιανική έννοια. η μαγκιά της στηρίζεται στο αν μπορεί να υπερβεί τους σκοπέλους. αν υπάρχει η διάθεση για αυτό.
Σίγουρα κάτι σαν την αγάπη, στηρίζεται σε κάποια υπέρβαση. Και πόσο μάλλον όταν η υπέρβαση πρέπει να γίνει από 2 και όχι έναν.Πρακτικά και μόνο είναι κάτι δύσκολο.
Όσο για την έννοια της καθαρότητας, ας αποφασίσουν οι δύο αυτοί άνθρωποι, τί σημαίνει γι αυτούς καθαρό.
Για μένα το καθαρό, είναι το ειλικρινές, αυτό που δεν εμπεριέχει ψέμμα.
Ισχύει λοιπόν αυτό στον ορισμό που δίνεις για την αγάπη ?
Ή θεωρείς πως η αγάπη μπορεί να εμπεριέχει ψέμμα ?
Δεύτερη σκέψη.
Έαν στην αγάπη εμπεριέχεται το ένστικτο.
Μπορούμε να πούμε, ότι πολλές φορές ο ένας είναι θύμα και ο άλλος θύτης ?
δεν είμαι υπέρ των ψεμάτων σε γενικές γραμμές αλλά υπάρχει και τρόπος να μην γίνεται κανείς ωμός ή κυνικός με την αλήθεια.
το ένστικτο δεν ακυρώνει την αγάπη, αυτό εννοώ. μέσα στο δρόμο προς τον αγαπημένο/η παλεύουμε και με τον εαυτό μας, τον οποίο επίσης αγαπάμε [ή έτσι θα έπρεπε]. μερικές φορές κάποιος θυματοποιείται, μερικές φορές και από τον ίδιο του τον εαυτό.
αυτές είναι κάποιες σκέψεις, κατά τα άλλα δεν πιστεύω ιδιαίτερα σε ορισμούς. όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε και λίγο πιο ευέλικτοι.
Δεν πιστεύεις ιδιαίτερα σε ορισμούς. Αυτό φτάνει και περισσεύει.
Ομολογώ, πως σε όσα σε ρωτάω, είσαι ειλικρινής.
Σευχαριστώ.